Aborrezo da soberbia inmensa dalgunha xente da Syriza española, e non en menor medida da súa franquía galega. Movidos polo vento a favor das sondaxes. Inflados polo nada casual alento dos media, exercen de novos ricos na democracia burguesa. Mesmo hai quen xa principiou a tirar liña para fabricar cobertura ideolóxica ás ilusións de ver a Cayo Lara como o Diego Valderas español, tecendo xa o traxe co que vestir de revolucionaria unha eventual alianza co PSOE.
Siglas que non há tanto tempo non superaban -en solitario- dúas ducias de votos de media en cada mesa electoral
Militantes ou simpatizantes que desde a máis marula prognose electoralista -inda por se verificar en resultados- non teñen reparos en descualificar, cando non directamente desprezar, outras posicións políticas sinxelamente pola súa delgadeza electoral. O respaldo electoral como indicador para determinar que posturas/propostas son correctas e cales non. E fano mesmo desde siglas que non há tanto tempo non superaban -en solitario- dúas ducias de votos de media en cada mesa electoral na miña cidade, ficando sempre por baixo do 4% a súa representatividade en toda Galiza.
Porén, fico certo de que a súa soberbia é directamente proporcional á zafranada que levarán ao caer da crista da súa presunta onda electoral. Se cadra non polos números, mais, de vez, polo seu escaso alcance práctico.
